Królestwo Nizgar: Historia trzech wybranych II

-Skąd znasz Gandalfa?! - zapytał zdumiony Blinkss.
-Jest to mój stary przyjaciel, znamy się już od wieków, poznałem go jak jeszcze bylismy małymi dziećmy, razem dorastaliśmy, lecz ja poszedłem na walkę, on na magię, to jest jedyna różnica, która nas dzieli - po tych słowach Wazz przez chwilę wpatrywał się w jeden punkt karczmy, jak by zaczarowany.
-Nie ma czasu do stracenia trzeba go odnaleść - oboje ramię w ramię szukali wszędzie, pod każdym stołem, krzesłem, na każdym piętrze, nagle ich słuch przeszył cichy chichot. Dobiegał on z rogu sali.
-O nie... zapomniałem o niej!
-O kim zapomniałeś Wazzie?
-Popatrz w prawo to się przkonasz! - Wazz przłuknął ślinę.
-Chodzi ci o tą dziewkę? - pojawił się na jego twarzy tajemniczy uśmiech
-Zamknij się! Jeżeli chcesz zachować urodę...
Nagle Jej śmiech ustał, powoli wstała z krzesła i podeszła do Blinkssa, równocześnie zmierzając go wzrokiem.
-O mnie dziewka? Szczęście że twe słowa puste, jak i głowa, jeśliś jest tak mężny jak głupi to pokonasz dziewkę w pojedynku na rękę.
Jej wygląd oraz sposób mówienia nie wskazywały na to aby była to zwykła kobiecina, taka jakich pełno w królestwie. Przesunęła ona ogromy drewniany pieniek stojący obok drzwi karczmy, oparła o niego łokiec, i zaatakowała spojrzeniem, nie winne i przerażone oczy Blinkssa.
-Boisz się 'dziewki'?
-Ja nikogo się nie boję! - twarz jego zrobiła się różowa ze wstydu, iż kto kolwiek ma czelność podważać jego odwagę. Oparł również łokiec o drugą stronę pieńka, chwytając dłoń nieznajomej.
-Gotowa?
-Pytanie czy ty jesteś gotów...
Wazz nieśmiale szepnął, zza drewnianej ławki "no to może start?".
Blinkss zaczął się wytężać, lecz ręka jej jak wmurowana, ani drgnęła, twarz też zimna jak stal, Blinkss postanowił włożyć w to jeszcze więcej siły wytężając jednocześnie, niemal wszystkie mięśnie. Nieznajoma ani drgnęła.
-Patrz na to! - podniesionym głosem wyrzekła kobieta, syrywając niemal rękę ze stawu, Blinkssowi, który przewrócony leżał obok stóp nieznajomej. -Warto abyś wiedział z kim przegrałeś wojaku, nazywam się Eiila, jest to imię, które wiele osób może pamiętać tylko po śmierci, lubię przedstawić się zanim kogoś zabiję...
-Skąd przybywasz? - powiedział z oddali Wazz, bał się podejść w obawie o swoje zdrowię.
-Wraz z moim towarzyszem Tausenem, przybywam z zapomnienia, a zmierzam do królestwa Nizgar.
-Po cóż tam zmierzacie?
-Król ogłosił nabory na rycerzy, chcemy walczyć w obronie królestwa, które jest mi tak odległe... a zarazem tak bliskie...
-Co chcesz przez to powiedzieć?
-To nie jest ważne co chcę powiedzieć, ważne jest to co chcę zrobić, ratować ludzkie istnienia, wyzwalać wioski, mordować wrogów... - po tych słowach Eiila wyraźnie się rozczuliła, a w jej oku pojawiła się łezka.
-Szukaliście gandalfa? racja?
-Tak nie widziałaś go może? - powiedział Blinkss z nadzieją na twarzy
-Widziałam, widziałam, siedzi teraz w wychodku, to pewnie przez to że tak zapychał się dzikiem, wtedy kiedy ty spałeś Blinkssie...
-Skąd znasz moje imię? - zdziwił się Blinkss
-A wyglądam na głuchą? - w momęcie gdy Eiila wzięła oddech aby wypowiedzieć słowo do karczmy wszedł Gandalf.
-A tu co się wyprawia?! - wykrzyknął zszokowany.
-A nic my tu sobie, tak no ten, rozmawiamy i wszystko się tak samo zrobiło - odrzekł zażenowany Wazz.
-Taki bajzel? a gdzie właściwie karczmarz jest? dobra... nie chcę wiedzieć... pewnie zaraz mi powiecie że nie żyje albo stracił przytomność, Ja idę do pokoju się wyspać bo już późna noc - czas zleciał bardzo szybko, ale to dlatego że bardzo dużo się działo, po mimo tak później pory nikt nie był śpiący, wszyscy raczej byli pobudzeni.
-Gandlafie idziemy z tobą! - powiedzieli niemal równocześnie Wazz i Blinkss, wchodząc powoli po drewnianych schodach i zostawiając Eiile w zmasakrowanym głównym pomieszczeniu karczmy. Cała droga do pokoju upłynęła w milczeniu, wszyscy byli conajmniej zdziwieni całą tą sytułacją, po wejściu do pokoju Wazz i Blinkss odrazu rzucili się na swoje łóżka, zresztą podobnie jak Gandalf.

"Zostaw mnie! Nie dotykaj mnie! Przestań! Przestań proszę!"

Gandalf obudził się cały spocony "uff... to tylko zły sen, jedyne o czym teraz marzę to łyk wody", Gandi wstał z łózka, otworzył wcześniej zaryglowane drzwi, zszedł po skrzypiących schodach, rozglądając się tylko po zniszczonej karczmie, westchnął i ruszył dalej przez wyważone drzwi, teraz już tylko studia... Gandalf zauważył przy studni postać, w mroku, nie było widać któż to, postanowił się zaczaić, podszedł powoli od tyłu łapiąc oplatając postać rękami:
-Kim jesteś?! - krzyknął z zapałem i determinacją Gandalf.
-Nazywam się Eiila, a Ty zaraz zginiesz... C.d.N

Jezu, to jest świetne. Xeris pisz dalej, ja cię proszę !!!!.

ekhm... Eiila ja nie wiedziałam, że Ty jesteś taka groźna? ^_^ A co do opowiadania to boskie ^^ tylko raziły mnie pewne błędy ortograficzne (wiem, czepiam się ;p). Ale ogólnie spoko. Piszesz dalej, bo to jest świetne ^-^

Hyhy, ja też nie wiedziałam, że jestem takka groźna, ale mimo wszystko podoba mi się Very Happy

.

Przynajmniej dowiesz się czegoś o sobie ^-^
PS. mi też się podoba ;p

a ja chce sie dowiedziec czegos o sobie, hehe;P
spox opo